Trudno pogodzić się ze stratą zęba, dlatego nowoczesna stomatologia opracowała strategię odtwarzania braków dzięki zastosowaniu  tytanowych wszczepów, które wprowadzone do kości ulegają zrośnięciu z nią. Proces ten nazywa się oseointegracją  Został zaobserowany i opisany przez prof. Branemarka. Ten szwedzki uczony stworzył podstawy i nadał  kierunek współczesnej, dynamicznie rozwijającej się implantologii.
W ostatnich latach bardzo intensywnie wkroczyła ona do gabinetów stomatologicznych.
Dzięki implantom możemy uzupełnić brak pojedyńczego zęba , kilku zębów, a nawet całego łuku. Wtedy implanty stanowią filary, na których mocowany jest pełen komplet koron.
Trzeba sobie zdawać sprawę z tego, że takie leczenie składa się z dwóch faz:
– chirurgicznej – zabieg „wkręcania” tzn. instalacji implantu
– protetycznej – odbudowa koronami porcelanowymi umocowanymi na
implantach zrośniętych z kością ( tzn. zintegrowanych ).
Fazy te wymagają odstępu czasowego ok. 5-6 miesięcy, który gwarantuje prawidłową stabilizację implantu.
Na poniższych zdjęciach przedstawiłam przypadek pacjentki, która zdecydowała się na odtworzenie braku lewego przedtrzonowca koroną zabudowaną na implancie.

Proponuję zapoznać się z publikacjami, które w prosty sposób wyjaśniają cały przebieg leczenia